Wednesday, November 17, 2010

నా నువ్వు- నీ నేను

నేనుతనంలో నువ్వు,నువ్వుగా నన్నుచేరుకొని ,నేను నేనుగా లేని క్షణంలో
నువ్వు నన్నుగా చేదుకొని ,నా నువ్వుగా ,నీ నేనుగా కలసిన వైనంలో
అనేకనేనులుగా విడిపోతున్న కాలంలో ,నువ్వు ఒక్క సారిగా మేల్కొని
వివిధనేనుల్ని ఏకంచేసి ,ఒకేఒక్క నువ్వు ,ఒకేఒక్క నవ్వుతో నన్నే ముడివేసి
కొన్నివేల నువ్వులుగా మారిన నువ్వు ,అనంత ప్రేమని పంచి ఇచ్చి
ఈ ఒక్క నేనుని అనురాగ ధారల్లో పడవేసి
నేనే నువ్వని- నువ్వే నేనని ,నేనుగా వేరే లేనేలేనని
నీవుగా నాలోలేని నేను, నేనుగా అసలు ఉన్నా లేనని
తెలిసిన అపురూప సమయంలో
నాకు నేనుగా నేకు ఇవ్వనా
అక్షరాలలోపెట్టి ఈ కవితని చిన్ని కానుకగా...!?

Saturday, November 13, 2010

రెండు కట్టెలు ..

యథా కాష్టా౦చ కాష్ట౦చ
సరుయేతాం మహోదదే
సమత్వ చవ్యపే ఏతాం
తద్యద్భూత సమాగ మమ్.
''సముద్రంలో కొట్టుకొస్తున్న రెండుకట్టెలు తడిసి ,
ఒకదానికి ఒకటి అంటుకుపోతాయి. అలా, కొంత దూరం
జంటగా వెళ్ళాక, అలల తాకిడికి, విపరీతమైన గాలికి ,
అవి మళ్ళీ విడిపోతాయి. ఒకటికిఒకటి దూరమై మళ్ళీ కలసుకోవు.
సంయోగ-వియోగాల గురించి వాల్మీకి రామాయణం లోని అద్భుత శ్లోకం .

Thursday, November 4, 2010

బారాటి నీడ...!

వస్తాడన్న సమయానికి
రాలేదన్న సందర్భానికి -మధ్య
తీరని తాపత్రయ అగాధముంది.
వస్తాడన్న ఆశకి
రాలేడన్న వార్తకి -మధ్య
కనిపించని గాయాల బాధ ఉంది
నిన్నటివరకు బాగానే ఉన్నాడు
మళ్ళీ వస్తాననే వెళ్ళాడు
చాలా బారాటి నీడని కన్నీటి వెనుక వొదిలి
ఇప్పుడేమో ఓ జ్ఞాపకం లో ఉండిపోయాడు .

గత నెల తొమ్మిదిన నా మిత్రుడు జాస్తి శ్రీ కృష్ణ వరప్రసాద్ -జాకీ
అమ్మని కూడా వదలి వెళ్లిపోయాడని ,
చాలా 'దూరం ' వెళ్లిపోయాడని తెలిసి
ఇలా అక్షరాలలో వెతుక్కుంటూ ..